"Σαλός"

σελ. 36-37, 39-40

Χθες το πρωί ξύπνησα με μια γεύση γλυκού τρό­μου, εξαιτίας μιας απρόσμενης ώσμωσης της πραγματικότητας του ύπνου και της πραγματικότητας του ξύπνου.
Το απόγευμα της προηγουμένης, ξεφυλλίζοντας τα Θρακικά (τχ.16, 1941) στάθηκα στα «Παραμύθια της Θράκης», σε κορφολόγημα της Ελπινίκης Σταμούλη Σαραντή. Βυθίστηκα στό «Σαλός», πέ­ρασα το σελιδοδείκτη μου στο επόμενο παραμύθι κι έσβησα το πορτατίφ.
Το ίδιο βράδυ ο Σαλός με επισκέφθηκε παρά δήμον ονείρων. Κάθισε στο κρεβάτι μoυ ενώ με τα δόντια του μου έκοψε τα νύχια των ποδιών. Προσεκτικά, _σαν μικρό τρωκτικό, βιρτουόζoς στο πεντικιούρ. Κατόπιν φύσηξε τα δάχτυλά μου, σαν σκανδα­λιάρικο ξωτικό κι αφού μάζεψε τα νύχια μου στη χoύφτα του, λες και κρατούσε κάτι πολύτιμο, απε­χώρησε αθόρυβα.
Επειδή γνωρίζω ότι βασανίζεστε από συστημα­τικές αϋπνίες, θα σας αντιγράψω αυτό το σύντομο θρίλερ της ελληνικής υπαίθρου, μήπως και ο ένας τρόμος σβήσει τον άλλο. [...]

[…] Συνειρμούς […] δεν θα κάνω. Όποιος έχει αυτιά ας τα τεντώσει για να ακούσει τη μαγική φλογέρα που παίζει η παραμυθητική αφήγηση.
Η εκστατική φωνή αυτών των κειμένων κονιορτοποιεί τη διακοσμητική ιδεολογία του καιρού σας. Η σαλεμένη στίξη, η σαλεμένη ανάσα αυτής της κοινής αφήγησης καταδεικνύει, με πανηγυρικό τρόπο, γιατί το αυθεντικό κείμενο αποσταθεροποιεί όλες τις πόζες περί παλαιού και μοντέρνου ή περί τοπικού και διεθνούς, στο βαθμό που τα πρειέχει και τα δύο γυμνά και αξεδιάλυτα.

[…] Εσείς όμως, ένα προσφυγάκι της λευκής σελίδας, τη μόνη λαογραφία και τη μόνη ηθογραφία που επιθυμούσατε να εκφράσετε ήταν τα ταραγμένα ενύπνια της παιδικής ηλικίας – τους λαμπαδιασμένους μάρτυρες της αδάμαστης αϋπνίας σας.

Φάις, Μισέλ Ελληνική Αϋπνία, Πατάκης, Αθήνα 2004