ανα-στήλωση
[...]Ο Evans δεν αναστήλωσε ολοκληρωτικά τους χώρους αλλά άφησε σε κάθε περίπτωση τμήματος του κτιρίου τη νύξη ότι πρόκειται για ένα κομμάτι ενός ευρύτερου αγνώστου συνόλου δίνοντας στις τελικές επιφάνειες την εικόνα του ερειπωμένου κτιρίου σε κατάσταση ημικατάρρευσης πολύ προσεκτικά όμως μελετημένης. Έτσι, η σημαντικότερη διαφορά ανάμεσα στους ρομαντικούς κήπους και την επέμβαση του Evans είναι ότι ο Evans κατασκεύασε ερείπια μελετημένα με βάση την προηγούμενη μορφή τους και όχι αυθαίρετα, ενώ ακολούθησε και μια σειρά από κανόνες δεοντολογίας -δικής του φυσικά- για τον τρόπο επέμβασης πράγμα που δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση στους δημιουργούς των ρομαντικών κήπων. Παρόλη αυτή την προσπάθεια το αποτέλεσμα μοιάζει γραφικό (picturesque) και περιέχει πλήθος από ρομαντικά στοιχεία, καθώς ο Evans δεν κατάφερε ποτέ να αποβάλλει την εικόνα της λαγγεμένης ανατολής. Ενδεικτικό σε αυτό το σημείο είναι το γεγονός ότι προκειμένου να ολοκληρώσει την εικόνα ενός «εξωτικού» τοπίου, έφερε και ελευθέρωσε στο χώρο μερικά παγώνια, απόγονους των οποίων συναντάμε ακόμη και σήμερα[1].

[1] Ακόμη και αυτή η υπερβολή του Evans δε φαίνεται τόσο ακραία αν παρατηρήσει κανείς τις απεικονίσεις τοπίων από τις διάφορες τοιχογραφίες: «Εις τοπία φλεβωτών βράχων, μεταξύ των οποίων βλαστάνουν κρίνα, ίριδες, κρόκοι, άγρια ρόδα, κισσοί, κυκλοφορούν πουλιά, πίθηκοι, πέρδικες.» Περιγραφή της τοιχογραφίας του Καραβάν Σεράι από τον Αλεξίου Σ., Μινωικός Πολιτισμός, σελ. 154